Voorzitter van de Stichting Familie Crommelin

Ik werd geboren op 6 maart 1953 in Domburg, Zeeland, enige weken na de watersnoodramp van '53. Vader vertelde me hoe hij die nacht van 29 januari, zijn verjaardag, door wachtmeester de Kok uit bed gebeld werd met de mededeling: 'Burgemeester, het gaat fout'. Ze gingen de duinen op, naast het Badpaviloen, waar het strandtentje 'de toko' al was weggeslagen en hielden elkaar vast in de storm om niet weg geblazen te worden en te kunnen kijken naar de kokende golven die tot boven aan de duinen beukten.

Net voor mijn tijd: 6 maart 1953 verscheen ik. De sterfdag van Stalin. Gelukkig geloof ik niet in reïncarnatie. Grootvader Guul leefde nog, al kon hij door het water niet die kant op komen vanuit Oosterbeek. Hij had me nog op de knieën, toen dat eenmaal kon en voordat hij in die zelfde zomer stierf.

Mijn jeugd in Domburg: het wit van het strand, het blauw van de lucht en de schittering van de zon, mijn voornaamste herinnering. Vanzelfsprekend geluk, kippen en duiven, ringsteken, de kermis op het dorp als top-attracties.

We waren een gezin van 5-harmonisch, met wisselende concties.
In '63 verhuisden we naar Zwollerkerspel, waar vader burgemeester werd. Een mooi buitentje, Boschwijk, als ambtswoning, wat decor en afstand gaf, een wonderlijke verbinding met de achtergrond van onze familie, ook al hoorde het slechts bij de functie. Curieus: we hadden de raadsvergaderingen van de gemeente aan huis. Klompen bij de kapstok, glaasjes sigaren op tafel, die in de loop van de avond transformeerden in een dikke blauwe walm .

Studeren te Utrecht van '72 tot '79, Nederlands recht, met als focus arbeidsverhoudingen, om vervolgens in Detroit verder te studeren en terug in Nederland te gaan werken bij Exxon Human Resources. Genietend van een verlengd studentenbestaan te Amsterdam in de jaren '80, waar het leven met vrienden stil leek te staan in de voorlopigheid van werk, reizen en reisambities, het uitstellen van de kinderwens en het koesteren van de voorlopigheid van het leven.

Ik verliet Exxon, bekwaamde me in het vak van managementtrainer en - coach, verzelfstandigde me vanuit mijn toenmalige werkgever - de Baak - tot Crommelin Consultancy en werk onder die vlag sinds eind jaren '90 met veel plezier. Ik ontmoette Alix, met wie ik inmiddels veel deel - waaronder werk - en al snel melde zich onze zoon Yeshela.

We wonen en werken in Het Gooi, reizen nog steeds graag - zoals recent ( voorjaar 2008) een prachtig verblijf in Suriname, waar we regelmatig onze voorvader Gouverneur Wigbold Crommelin tegenkwamen. We zeilen op Randmeer en IJsselmeer, wandelen, genieten van literatuur en muziek en voelen ons in veel opzichten bevoorrecht en gelukkig.

Vragen? robert@hogehil.nl ,
Benieuwd naar mijn werkzaamheden?
www.hogehil.nl


Lido di Venetia, 2007, met mijn partner Alix Royer, onze zoon Yeshela en zijn halfbroer, Alix' zoon, David